Swakopmund is een stad aan de westkust van Namibië. Het is de vierde grootste stad van Namibië en is de hoofdstad van de Erongo regio. In de stad zijn nog vele Duitse invloeden te vinden van de koloniale tijd. Denk dan aan architectuur en het feit dat u hier lekker kunt genieten van een “schnitzel mit pommes”. In een safari in Namibië vormt Swakopmund vaak het koppelpunt tussen Sossusvlei, de Erongo regio en Damaraland.
Klimaat
Het klimaat wordt sterk beïnvloed door de wisselwerking tussen de Atlantische Oceaan en de Namib woestijn. Als gevolg van de koude Benguela stroming dalen de temperaturen aan de kust veel meer dan in het binnenland. De heersende zuidwesten winden worden gekoeld door de Benguela stroom zodat de vorming van wolken wordt voorkomen. Vaak, 200 dagen per jaar, hangt er wel een grote mistbank boven de Atlantische Oceaan. Meestal blijft de mist boven de kustlijn maar soms trekt de mist ver het binnenland in.
Flora en fauna
In de Namib woestijn komen veel endemische soorten voor die zich perfect hebben aangepast aan de vijandige omgeving. De endemische Stander kever (Onymacris unguicularis) bijvoorbeeld gebruikt zijn lichaam om de mist te laten condenseren, vervolgens drinkt hij het opgevangen water op. De Welwitshia Mirabilis, die veel gevonden wordt in de omgeving van Swakopmund, kan erg oud worden. De plant is ook te vinden op het nationale wapenschild.
Hoogtepunten van Swakopmund
In het Namib Naukluft National Park vindt de reiziger de Sandwich Harbour, een plaats waar de zee en de duinen elkaar ontmoeten. In deze regio zijn er vele Welwitschia Mirabilis te vinden en er is een woestijn onderzoeksstation. Bovendien is een van de grootste zeehonden kolonies in de buurt van Swakopmund te vinden.
Dorob National Park
Dorob National Park is een national park in de buurt van Swakopmund en Walvis Bay. Het nationaal park vormt de schakel tussen het Skeleton Nationaal Park in het noorden en de Namib Naukluft National Park in het zuiden. Het Nationaal Park omvat het gebied van wat voorheen bekend stond als National West Coast Tourist Recreation Area, een kuststrook van de Kuiseb Delta in het zuiden van Walvisbaai naar de rivier Ugab.
De Dorob National Park is een voorbeeld voor het behoud van natuurgebieden in Namibië. Er zijn beschermde gebieden voor zeldzame en bedreigde diersoorten, terwijl tegelijkertijd de andere zones zijn ingericht voor meerdere doeleinden, zoals avontuurlijk toerisme. Populaire activiteiten zijn windsurfen, kajakken, quad rijden en parachutespringen.
Wildlife in Dorob National Park
Dorob National Park heeft spectaculaire duinen en uitgestrekte gravel vlaktes. Het park is rijk aan vogels en botanische diversiteit, en heeft grote kortstondige rivieren en hun riviermondingen. De kustlijn van 1650 kilometer, die het Dorob National Park omvat, is een gebied van hyper dorre woestijn. Ongeveer 75 soorten vogels trekken massaal naar deze kust, met een populatie van bijna 1,6 miljoen vogels. BirdLife International heeft derhalve het park de categorie van Important Bird Area gegeven.
Cape Cross
Cape Cross biedt twee hoogtepunten:
- Een historische mijlpaal, waar Diego Cão als de eerste Europeaan voet aan land zette in 1485.
- Een zeer grote kolonie zeerobben, inclusief hun oorverdovende geschreeuw en zware geuren.
Diego Cão
In 1485 gaf Koning John II (João II) van Portugal de Portugese matroos Diego Cão de opdracht om naar het zuiden te varen langs de westkust van Afrika op zoek naar een zeeroute naar India. De route moest gedocumenteerd worden en onbekend terrein moest veroverd. Voor dit doel werden stenen kruisen meegenomen, die op het veroverde land werden geplaatst. Zo ook bij Cape Cross. Diego Cão bereikte Cape Cross (ongeveer 120 km ten noorden van Swakopmund) in 1486 en richtte een padrão. De twee stenen kruis die hier staan zijn replica’s. Het originele kruis is tentoongesteld in een museum in Berlijn.
Zeerobben kolonie bij Cape Cross
Niet alleen de historische gebeurtenissen maakt Cape Cross een bezienswaardigheid. Ook een van de grootste zeerobben kolonies die hier wonen is zeer bijzonder. In oktober- november worden de jongen geboren, waardoor de populatie oploopt tot meer dan 100.000 dieren. Langs de hele kust leven naar schatting 700.000 volwassen zeehonden en 138.000 jongeren. De belangrijkste leefgebieden zijn de grote kolonies bij Atlas Bay en Cape Cross.
De zeerobben zijn een substantiële toeristische attractie. Oorverdovend geschreeuw en zware geuren (afhankelijk van de richting van de wind) zijn typisch voor Cape Cross. Hoewel de stieren meestal op zee verblijven komen ze aan land tijdens de paartijd. Ze vechten met elkaar met geschreeuw en dreigende gebaren om indruk te maken op de vrouwtjes. Een ander doel is om het beste stukje strand te claimen.
Sandwich Harbour
42 km ten zuiden van Walvis Bay ligt Sandwich Harbour. De naam Sandwich Harbour verwijst naar de voormalige haven en de lagune. Sandwich haven is alleen toegankelijk met 4×4 auto. De toegang tot de lagune kan worden belemmerd door hoog water. Hierdoor kunt u de lagune niet altijd bereiken en moet u het laatste stuk lopen.
De haven werd in 1486 opgericht door de Portugese zeevaarders. Het is niet bekend wat het belang van de haven was op dat moment. Er zijn bronnen die beweren dat er sprake was van een middelgroot commerciële haven rond de walvisjacht en kleinschalige visserij in de 19e eeuw. In 1884 kreeg de moeilijk bereikbare haven een groter belang. Het werd de aanvoer haven voor de Duitse Zuid-West-Afrika kolonie. Dit duurde slechts een paar jaar, hierna werden de activiteiten overgeplaatst naar de haven van Swakopmund.
De belangrijkste attractie van de lagune is de ongelooflijke rijkdom aan vogels en het mooie landschap van contrasterende zee en duinen. Een enorme vogel kolonie is de thuisbasis van zo’n 200.000 vogels vooral sternen, flamingo’s, aalscholvers en pelikanen.
Welwitschia Mirabilis
De Welwitschia Mirabilis is een endemische eeuwenoude woestijn plant in de Namib woestijn in Namibië en Zuid-Angola. De plant is vernoemd naar Friedrich Welwitsch die de plant in 1859 ontdekte. De planten worden geschat tussen de 1000 en 1500 jaar oud te zijn.
Als een plant het Nationale wapenschild van Namibië haalt moet het wel een zeer belangrijke en een zeer mooie plant zijn. Dit is echter verre van waar. Geen tuin minnaar, natuur vriend noch huiseigenaar zal een plant als de Welwitschia in zijn tuin planten. Toch is deze plant een van de meest bekende specimen en trekt jaarlijks honderden bezoekers. Langslopende oryx antilopen, neushoorns, zebra’s en andere planteneters trekken zich niets aan van zijn bekendheid en eten de plant gewoon op.
De Welwitschia plant heeft een dicht netwerk van wortels dicht bij het grondoppervlak met een diameter tot 30 meter en een penwortel die het grondwater kan bereiken op een diepte van ongeveer 3 meter diepte. Het meeste water echter wordt opgenomen door de fijnmazige wortels. De Welwitschia heeft vrouwelijke en mannelijke exemplaren, bestuiving vindt plaats met behulp van insecten, waarbij mannelijke planten aanzienlijk verschillen van de vrouwelijke exemplaren.
‘Ontdekking’ van de Welwitschia
Volgens de overlevering heeft de Oostenrijkse botanicus Friedrich de Welwitsch in Angola in 1859 ontdekt. Natuurlijk kende de lokale bevolking deze plant veel langer en hadden de plant een naam gegeven. In Angola is het wel n’tumbo (stomp), en de Herero naam is onyanga (woestijn ui). De plant heeft slechts twee bladeren. Deze twee bladeren groeien continu, maar langzaam en doen alsof ze zijn gescheurd of zelfs een hele hoop van bladeren vormen.
Uw individuele safari, op maat gemaakt